Sabi nila, tayon g mga kbataan ang pag-asa ng ating bayan. Ngunit lagi akong Napapag-isip. Paano magiging pag-asa ng ating bayan ang mga kabataan kung ngaun palang sila na ay napapabayaan. Edukasyon. Ni hindi nila makuha ang mga karunungang kakailanganin nila para mapaunlad and ating bansa. Ilang estudyante na ba ang tumigil dahil sa mahal na matricula sa mga paaralan. Ilang estudyante na ang namatay sa pakikibaka para lang mapagbigay ang kanilang hilling na bumaba ang mga bayarin upang maipagpatuloy pa nila ang pag-aaral? Ilang estudyante ang nasira ang kinabukasan para kumita ng pera upang me maipantustus ng pag-aaral at para me maipakain sa pamilya.
Pagtingin mu sa paligid, puno ng kabataan. Mga walang direction ang mga buhay. Alak at sigarilyo ang kanilang sandalan. Tuwing me problema, walang ibang malapitan kundi alak, sigarilyo, at druga. anung ginagawa ng gobyerno?? Bakit indi nila magawan ng sulosyon? Panu na ang bansa sa inaharap?
Ngaun, sabihin niyo? Paano kami magiging pag-asa ng bayan kung ang mga inaasahan namin ay ni hindi kami pag-ukulan ng kahit kaunting tulong at pag-asa?
No comments:
Post a Comment